در فضای وبلاگ، کانال، توییتر، اینستاگرام، غریبم. انگار همهی خوانندگانم برایم غریبهاند. هر کجا که مینویسم ناراحتم، انگار که دارم روی دیوار خانهی همسایه مینویسم. اگر ننویسم در خودم نابود میشوم و اگر بنویسم، تنهاییام دو چندان میشود. از هر فضایی گریزانم و به هر فضایی وابسته.
+ من از زندگی تو هوات خستهم
درباره این سایت